Bij mijn deels al wat oudere buren gaat het leven min of meer gewoon door. Ik dacht het al wel te zien, maar na een paar dagen ‘coronacrisis’ ben ik het maar eens gaan navragen en inderdaad: aan de overkant bracht Appie de boodschappen al enige tijd achter de voordeur. Prettig dat dit zo kan. Mij werd op het hart gedrukt: velen worden veel erger getroffen, in economisch opzicht, thuis met de kinderen, vol onbegrip in het verzorgingshuis, of door de ziekte zelf. We weten ook: anderen hebben de zorg voor (ernstig) zieken en moeten momenteel veel meemaken, hebben de zorg voor kwetsbaren en beschikken over te weinig beschermingsmiddelen, of merken dat de energie opraakt, bijvoorbeeld omdat voortdurend mantelzorgen te veel vergt. Het is belangrijk wél hulp te vragen als het niet gaat.
Zorg en hulpverlening spreken nooit vanzelf, maar zeker nu niet. Zo moeten de wijkteams in sommige gevallen afwegen: wel of niet een huisbezoek doen. Er is bijvoorbeeld geen contact (te krijgen) met betrokkenen op een andere wijze, er is sprake van een onveilige gezinssituatie, of er is sprake van niet-uitstelbare ondersteuning/zorg. Dan worden de RIVM richtlijnen gevolgd en waar nodig, bij verdenking van of daadwerkelijke besmetting met het coronavirus, worden persoonlijke beschermingsmiddelen gebruikt. Het komt er allemaal bij kijken. De recente verlenging van de maatregelen maakt een outreachende werkwijze nog eens extra belangrijk, zo geeft de organisatie desgevraagd aan: om zo veel mogelijk en tijdig iets te kunnen betekenen voor mensen die dat nodig hebben.
Het is belangrijk hulp te vragen als het niet goed gaat, van de dokter, van school, van het wijkteam. Het zit GroenLinks niet lekker hoe weinig inwoners die mantelzorg verlenen weten dat er respijtzorg voor hen beschikbaar is, als het even niet gaat, of juist om het vol te kunnen houden. Op ons verzoek is hier afgelopen jaar onderzoek naar gedaan. Juist nu merk ik dat dit een punt is waar structureel meer aan gedaan moet worden; we zullen het z.s.m. aankaarten.