Ik heb het geluk gehad dat ik snel de Nederlandse taal kon leren. Als het aan mij lag, had ik na de lagere school voor LTS gekozen, iets anders kende ik niet en alle Turkse jongens gingen er heen. Mijn leraar raadde dat mij af en zei, gezien mijn Cito uitslag, dat ik beter zou passen op de brugklas mavo-havo-vwo. Daar had ik voor het eerst te maken moet vooroordeel. Ik was net 2 jaar in Nederland, stond voor alle vakken gemiddeld een 9 behalve Nederlands. Daar stond ik een 7 voor. En ik kreeg een HAVO advies. Mijn ouders wisten niets van het Nederlands onderwijs systeem en we hadden dat bijna geaccepteerd, maar weer zei mijn lagere school leraar dat t niet klopte en dat we dit advies niet moesten accepteren en dat ik naar VWO moest gaan. En dat is ook zo gebeurd.
Na het VWO ben ik naar Enschede gekomen om te studeren en sindsdien woon ik met erg veel plezier hier.
Mijn eerste jaren in Nederland hebben mij ook gevormd in de keuzes die ik heb gemaakt. Tijdens mijn studententijd heb ik gestreden voor onwetendheid en vooroordeel die er in het onderwijs bestond. Daarom was ik een van de oprichters van een landelijke studentenvereniging, in 1990.
Daarna ben ik actief geweest in "vredesbeweging" in Enschede. In die jaren, vanaf 1995, kwam ik in aanraking met Enschede voor vrede en daarna, via Café bolwerk, met Jelmer en Mariska, bekend bij overgrote deel van de leden. Jelmer en Mariska waren ook regelmatig aanwezig bij die vredesactiviteiten. En zo ben ik ook actief lid geworden van GroenLinks. In die periode heb ik een keer mij kandidaat gesteld voor de gemeenteraadsverkiezingen en actief campagne gevoerd. Ook heb ik meegedaan met de verkiezingen voor de provincie. Toen zelfs de GroenLinks fractie gesteund als burgercommissie lid.
In die periode merkte ik ook dat er onwetendheid aanwezig was naar andere culturen van mede stadsgenoten. Dat heeft mij er aan toe gezet om met name concerten te gaan organiseren. Mijn uitgangspunt was dat als men elkaars cultuur leert waarderen dat er dan ook wederzijds begrip zou ontstaan. En begrip naar elkaar leidt tot verbinden.
Wat heel klein begon met losse concerten groeide uit tot een festival, Het Anatolie Festival, een begrip in Enschede wat 11 jaar duurde.
Dat doe ik nog steeds, culturele evenementen met als uitgangspunt elkaar ontmoeten en verbinden. Onbekend maakt onbemind. Hoe meer mensen elkaar ontmoeten, des te meer ontwikkelen we begrip, respect, en waardering naar elkaar toe.
Dit wil ik doortrekken tot in de gemeenteraad.
Tijdens de campagne ga ik gebruik maken van dit grote netwerk en zal deze groepen persoonlijk benaderen. Ik geloof dat persoonlijke contact van kleurrijke groepen de manier is om hen te bereiken.
In de praktijk kom ik regelmatig tegen dat het beeld van GroenLinks niet overeen komt met de werkelijkheid. En dat is jammer. Door met hen in gesprek te gaan, leren ze GroenLinks en onze idealen kennen.
Daarnaast merk ik dat bij deze mensen de Groene, duurzame thema’s niet leven, en dat ze vinden dat het iets is voor rijkere mensen.
Nu wil ik iets meer over mij vertellen: ik ben iemand die het positieve in de mens ziet. Ik sta realistisch en nuchter in het leven met aandacht voor de zwakkeren in de maatschappij; iedereen telt mee.