De stilte en de leegte van de late lentelucht tijdens de extreme droogte was naargeestig voelbaar in de zomer van 2023. Al het gras in de buurt was geel. In de tuin zoemde bijna niks rond. Meer dan ooit besefte ik dat er politiek iets moest gebeuren. Toen in juli 2023 het kabinet viel heb ik me dan ook gemeld bij GroenLinks om campagne te voeren.
Het moet groener, maar niet zonder oog te hebben voor sociale rechtvaardigheid. Daarom was ik blij met de samenwerking over links. Als psychosegevoelige weet ik hoe het voelt om op een nare manier met macht te maken te hebben gehad en hoe het leven niet altijd ‘maakbaar’ is. Dat maakt mij links, maar wel met nuance. Beschermen wie kwetsbaar is kent namelijk ook verliezers. Zo bekroop mij een bevreemdend gevoel tijdens het bosbeheer van het Aamsveen. De ‘invasieve exoot bospest’ moest verwijderd worden om het kwetsbare hoogveen te beschermen. Laat ik het voor je vertalen. ‘Invasief’ betekent; hij komt hier naar binnen, passeert de grens. ‘Exoot’ betekent; hij komt van verre landen. ‘Bospest’ is een bijnaam voor een boom die de plek inneemt van de oorspronkelijk daar groeiende bomen. ‘Verwijderd worden’ betekent ‘doden’. Deze boom was een grens overgegaan die we dicht hadden willen houden voor hem omwille van het behouden van ‘pure vegetatie’. Kennelijk houden ook natuurliefhebbers zoals ik van gesloten grenzen in sommige gevallen. Ik heb niet zoveel op met ‘de puurheid van een volk’, maar misschien kunnen we ons vanuit de hierboven geschetste wonderlijke overeenkomst in taal wel beter met elkaar in gesprek. Dat bedoel ik met nuance.
Binnen GroenLinks zet ik me in voor het publieke debat en omgevingsbewustzijn. Ik geloof dat we menselijker worden als we meningen ‘proeven op de tong’ en in publieke ruimtes met elkaar sparren. Ervaren hoe je kwetsbaar verbonden bent met alles om je heen maakt je groen. En sociaal.