Beste lezer,
U heeft van mij nog een wild stadsdeel west tegoed, en wel van die van 1 oktober. Alleen zit ik daarbij wel met een probleem, ik heb namelijk te weinig aantekeningen gemaakt. Wellicht heeft u dat ook wel eens meegemaakt. Je zegt tegen jezelf “Oh dat onthoud ik wel” en “ik schrijf het wel snel op”. Maar dan blijkt dat in de praktijk toch tegen te vallen. Bij mij in ieder geval wel. Dus als een scholier die zich slecht heeft voorbereid, gewapend met de samenvatting van het boek (lees: de agenda van de vergadering), ga ik u toch vertellen wat er heeft plaatsgevonden. Want er heeft natuurlijk wel wat plaatsgevonden.
In de tijd van stakingen van boeren, van bouwers en voor klimaat, was er ook een wild stadsdeel west, dat in het Bonhoeffer college begon met een open podium duurzaamheid en circulair. Dat open podium werd geopend door onze eigen voorzitter (dank aan onze Jelle), die een lans brak voor het klimaat aan de hand van een vega-product uit zijn eigen koelkast. Dus daar gaan we dan: Ik vermoed, hoop, dat het tofu is geweest. Maar als ik dat al goed heb, dan wilt u natuurlijk weten was het neutrale tofu, gemarineerde tofu of was het misschien helemaal geen tofu? En dat antwoord moet ik u dus helaas schuldig blijven. Vragen over dit onderwerp kunnen in tweevoud schriftelijk worden gericht aan de fractie onder vermelding van: “het mysterie van het pakje tofu.” Maar wat is de relevantie van de tofu? Terechte vraag! Omdat die kleine details naar mijn idee een column kracht geven is de tofu van belang. Details waarmee u een column misschien wat makkelijker kan onthouden, waardoor het blijft hangen in een herinnering. Zo waren er bij het open podium een tweetal Bonhoefferscholieren die hun schoolproject uitlegden over de verduurzaming van een specifiek gebouw. Met een idee over zonwering waarmee energie kon worden bespaard en/of opgewekt. Dat is blijven hangen.
En er was de bespreking van de verkeerssituatie aan de Usselerweg/Pathmossingel, waarbij ik u de specifieke probleemsituaties niet meer kan beschrijven, maar wel het gevoel van de bewoners die echt wilden dat er nu wat moest gaan gebeuren omdat de verkeersveiligheid voor hen samenhangt met een stuk angst en leefbaarheid. Dat is blijven hangen.
Er was de bespreking van de bestrating van de Harberinksweg, blijkbaar een heet hangijzer wat eerder al was behandeld in de raad zelf. Ons GL standpunt was duidelijk, behoud van de erfgoedwaarde van de oude bestrating. Een mening die ook overeenkwam met het resultaat van een peiling die de gemeente zelf onder de bewoners had uitgevoerd. Dat is blijven hangen. Alleen stond in een ander document dat het college het juist over veiligheid en het kostenplaatje wilde hebben. Maar was dat blijven hangen?
Het grootste agendapunt was het onderwerp van een nieuwe CO2 afvanginstallatie bij Twence. Om precies te zijn het instemmen van een projectafwijkingsbesluit (citeerde ik uit de samenvatting). Waar we als GL op zich niet per se blij worden van het verbranden van afval is het afvangen van de CO2 dan wel weer een goed plan. Maar wellicht zijn er insprekers die met meer verstandige argumenten komen. En zo’n inspreker was er, iemand die bevlogen en met wetenschappelijke details duidelijk wilde maken dat dit echt niet kon! Alleen moet ik u zeggen dat ik, en alle commissiecollegae om mij heen, er maar weinig van begrepen heb, laat staan dat er iets is blijven hangen.
Spreken is een kunst is, die in dit geval beter beheerst werd door de twee leerlingen van Bonhoeffer dan door de laatste inspreker. Misschien is er voor die scholieren ooit nog een mooie politieke carrière weggelegd. Ikzelf zal in ieder geval de volgende vergadering beter voor u mijn aantekeningen bijhouden. Want wees eerlijk, hoeveel van deze column is bij u straks blijven hangen?